"fakat, allah kahretsin, insan anlatmak istiyor albayım; böyle budalaca bir özleme kapılıyor. bir yandan da hiç konuşmak istemiyor.."

   BEN GELDİM!

       Buralar biraz değişmiş sanki a dostlar! Teknoloji bizim ıssız kimsesiz blogumuzu da es geçmemiş demek..(Şükür ki popülaritemiz hala biz bize kalmaya yetiyor.)        

       Kendi kendime konuşmalarımla tekrar buralarda olacağım,haber vereyim dedim.

    

   Pemranım'ın içten çağrısı üzerine ben de yerimde duramadım ve kalktım geldim. 

   Hisselerimi; renkleriyle,donmuş burunlu gülen gözlü insanlarıyla,ıssızlığıyla,görünmese de kuşlarıyla yukarıdaki fotoğraf anlatır..

"Oğlum Hikmet biz bu dünyaya seyretmeye, hayran olmaya gelmişiz."

ÖZGE NEDEN ARTIK BLOGA UĞRAMAZ OLDU?

Yalnızca kendine yazıyormuş, hoş bloga da yalnızca kendi için yazıyordu ya artık ondan da vazgeçmiş; ama halka da yazık değil mi Özge, buraya da yazsan üç beş cümle? Bizle de paylaşsan şiirlerden bazılarını, şarkıların güzellerini? Gözlerimiz kelimelerini arıyor, sürprizler istiyoruz. Hangi dönemler geldi geçti, "dönem" hala var mıydı yoksa ölçü birimi günlere mi çekilmişti hiç haberimiz olmadı bunca zaman. Neler oldu biz yokken?


BLOGU UNUTMA ÖZGEN UR KARAY, zaten biz bizeyiz, mahrumiyet kötü.

-Unutursak kalbimiz kurusun.

Sevgiler..