İnsanın bir kardeşi varsa büyüdüğünü fark etmesi daha bi kolay oluyor.Mesela walkmanin ne işe yaradığını anlatamadım hala.Cd çalar bi nebze daha kolay.

Şimdi

Ortalık çok dağınık.Her yer dağınık,kendimi biraz biraz topladım ama ya etrafımı.Kendimi topladım çünkü bi görevim var artık.Çıkacak bir kitabı son şekline sokmak gibi.Evet,benim bu işlerden anladığımı düşünen bir yazar adayımız böyle bir teklif sundu bana.Kabul ettim,zaten her okuduğum kitaptan sonra Pemrayla aramızda yaptığımız şeylerden biri gibi geldi.Biraz daha ciddisi sanırım.Sonra aklıma ertelediğim ve ertelediğimiz şeyler geldi.Küçük küçük bir sürü taslak.Panoda asılı "unutmama notu" altındaki bir sürü şey.Bi tanesi yapıldı sadece polaroid.Her şeyi yapabilirim artık bunu daha sağlam söylüyorum,çünkü zamanında her şeyi yapabilirim dediğimde yapamadıklarımın farkındayım.Farklıyız diye aynı olanların daha bi farkındayım.Ve adlandırmıyorum sadece yaşıyorum."Hayatı yaşamak" derken kaçırmak en korkuncu çünkü.

"GİDERAYAK
Handan,hamamdan geçtik
Gün ışığındaki hissemize razıydık
Saadetinden geçtik
Ümidine razıydık
Hiçbirini bulamadık
Kendimize hüzünler icadettik
Avunamadık
Yoksa biz...
Biz bu dünyadan değil miydik?"