Geleneksel 24 Temmuz Yazısı (2)

18 olunca sadece 18 oldum.
oysa;
doğum günü hediyesi bir araba kapının önünde durabilir,
beklentiler çocukca gelmeyip mutluluk verebilir,
istanbul'da büyükada'da olanabilir,
koşarak aşık olabilir,
uçarak uzaya gidebilir,
kendi etrafımda yeterince hızlı dönersem görünmez olabilir,
polaroidime film bulabilir,
bülent pikniğe gelebilir,
ikizlerle tanışabilir (çomla tabi),
dünyadaki bütün müzikleri dinlemiş,
bütün yerlere gitmiş,
...
olabilirdim.
ama artık 18 olduğuma göre..hayatımın tekrarına hoş geldim.:P

ÇOM

(şu an bile olup olmadğından emin değilim,blogun sınırlarını zorluyorum,tamamen deneme amaçlı,bi de pemranım-özge hanım çom günü programının deneme şeylerinden biri,buyursunlar..)

Kelebekler Vadisi güzeldi;toprak yolları,bir gün müşteri bir gün çalışan olan çalışanları,balık evi,köpekleri,rock barı ve biz,sekiz kişilik Ankaralı grup.Ececan'ın deyimiyle "gençler"..Eski bir arkadaşla hep derdik "her yeni yer yeni bir şey öğretir"..Büyüdükçe bu düşünce bana çok saçma gelmişti.Özellikle öğretme kısmı.Çünkü ben sadece insanın kendisine bi şey öğretebileceğini inanıyordum.Yok arkadaş o öyle değilmiş.Ben bu tatilde arkadaşlarımı daha bi sevdim ve şimdiye kadar karşıma çıkan insanları(karşı cins) ve kendimi.Ama en çok şelaleye tırmanmayı sevdim.Sonunda hiçbir şey çıkmama ihtimaline rağmen halatlara asılmayı,çıplak ayak taşlardan atlamayı ve her an ölüm tehlikesi altında olmayı.(şaka değil ölen olmuş).Ve sonunda o muhteşem görüntü,güneş ışınlarıyla suyun buluştuğu an.Ama ne yalan söyleyeyim eve dönmek de ayrı bir güzel.
Eve döndüm dönmesine de.Yerinde olmayan bir şeyler vardı masamda..ve sonra bi tane kopmuş kol takıldı gözüme.Evet sevgili kardeşim yine yapacağını yapmıştı,kullanması daha kısmet olmamış o güzel hediyeyi mahvetmişti.Cidden çok üzüldüm,hem her masamda gördüğümde bana hediyeyi alan insanı hatırlatması hoşuma gidiyordu hem de güzel bir hediyeyedi.Kopmuş kol ve el görmek beni ürküttü orası ayrı.bi işaret??